De laatste voorstelling van Nijinski in Sankt Moritz (1919). Hij treedt niet op in het kostuum dat speciaal voor die dag was ontworpen, maar in zijn oefenkleren. Hij loopt twee keer het podium op en neer en neemt dan het woord: ”Vandaag ga ik u tonen wat het betekent om te scheppen. Iets uit het niets maken. Ik schenk u een blik in onze ziel. Voor één keer zal ik u laten zien hoe wij leven, hoe wij lijden, hoe een kunstenaar creëert” (Japin, 2010, p.342). Er volgt een doodse stilte terwijl Nijiski naar het publiek staart. Dan pakt hij een stoel, slaat hem kapot en begint te dansen.
Bronnen:
– Houppermans, S., De Kroon, J., & Verstraten, P. (2014). Psychose en de kunsten. Maklu.
– Japin, A. (2010). Vaslav. Singel Uitgeverijen.